Józef Oppenheim – przyjaciel Tatr i ludzi

To biografia postaci wpisanej w Zakopane okresu międzywojennego. „Opcio” – czyli Józef Oppenheim, był z pochodzenia warszawskim Żydem. Pochodził z dość zamożnej gałęzi rodziny Oppenheimów. Porwała go w młodości działalność rewolucyjna i komunistyczna. Aresztowany, uciekł z więzienia i musiał opuścić Warszawę. Pod Tatry trafił ok. 1910 roku i został tutaj aż do tragicznej śmierci w dniu 29 stycznia 1946 roku na Krzeptówkach.

W Zakopanem okresu międzywojennego był jedną z najbardziej barwnych postaci. Kierował przez 25 lat Tatrzańskim Ochotniczym Pogotowiem Ratunkowym (lata 1914-1939), wziął udział w ok. 70 wyprawach ratowniczych. Jako mistrz nart i turystyki narciarskiej był znanym narciarzem wysokogórskim, taternikiem, a także napisał świetny przewodnik w roku 1936. Należał do najlepszych fotografów tatrzańskich tamtego okresu, a zwłaszcza upodobał sobie fotografię zimową.  Prowadził wreszcie motocykl marki Harley-Davidson z niewielką przyczepką. Jednym z jego ulubionych miejsc w Tatrach było schronisko na Hali Pysznej. Był działaczem Polskiego Związku Narciarskiego, sędzią narciarskim i skarbnikiem w klubie SN PTT. Działał także w Klubie Wysokogórskim.

Józef Oppenheim prowadził życie dobrze ułożone i barwne, skupione na ludziach i górach – Tatrach, TOPR-ze, fotografii, nartach i wspinaczce. Był człowiekiem pełnym czaru, wielu zalet i niewielu wad, osobą związaną blisko z górami, żyjącą dla ludzi i Tatr. Kierownik TOPR-u, rodem z Warszawy, przez ćwierćwiecze zdobył w Zakopanem wielu przyjaciół i niewielu wrogów. Jest jedną z tych zakopiańskich postaci, która pozostawiła po sobie dobry ślad. Nie pchał się jednak, jak to się mówi, na zakopiański panteon. Sądził, pewnie słusznie, że byli tam od niego więksi: Witkacy, Szymanowski, Malczewski, Zaruski i wielu innych. Dlatego wybrał swoją drogę i żył po swojemu zarówno w górskim świecie, jak i w Zakopanem.

Jego przyjaciel Rafał Malczewski, syn Jacka, pisał: „Był romantykiem w głębi duszy i optymistą, wierzył, że ludzie nie są źli, wierzył, że słabszego nie należy bić. W dużo obłędnych rzeczy wierzył”. W tej publikacji chcemy przypomnieć postać Józefa Oppenheima oraz pokazać jego pełne licznych zainteresowań i pasji życie, które zakończyło się w dramatycznych okolicznościach w 1946 roku.

Książka zawiera sporo nieznanych dotychczas faktów z życia Oppenheima.