Moje ośmiotysięczniki (Edurne Pasaban)

Edurne Pasaban, zdobywając czternaście szczytów świata wyższych niż 8000 metrów, jako pierwsza z kobiet dołączyła do męskiego grona zdobywców „Korony Himalajów”. Zrealizowała w ten sposób marzenie swoich wielkich poprzedniczek – Wandy Rutkiewicz, Chantal Mauduit czy Alison Hargreaves, którym los nie pozwolił doprowadzić do końca tego przedsięwzięcia.

Baskijska alpinistka z wielką szczerością opowiada o swojej drodze w góry, o poświęceniu, solidarności, przyjaźni, miłości, śmierci, o zmaganiach z himalajskimi olbrzymami, których zdobycie niejednokrotnie było łatwiejsze niż uporanie się z demonami własnej świadomości.

Książka przeznaczona jest raczej dla szerszego kręgu czytelników, ale napisana jest w sposób bezpretensjonalny i autorka nie kreuje się na jakąś wielką bohaterkę, chociaż śmierci w jej otoczeniu było całkiem sporo. Pasaban przedstawia swą drogę do zdobycia wszystkich ośmiotysięczników, przekazując sporo informacji o wejściach normalnymi drogami na te szczyty, a także, przy okazji, przybliżając nie tak dobrze u nas znane środowisko hiszpańskich himalaistów (niejednokrotnie pojawia się w książce zdobywca Kanchenjungi w 2014 roku Carlos Soria, czy Alex Chicón, a także oczywiście Juanito Oiarzábal, Ferran Latorre i inni). Autorka pisze też szczerze o swoich problemach osobistych.