Ścieżka (Nejc Zaplotnik)

Ścieżka Nejca Zaplotnika, która doczekała w kraju autora 15 wydań, uznawana jest za jedną z najważniejszych książek górskich w historii, która zmieniła nie tylko samo postrzeganie wspinaczkowego świata, ale także spojrzenie na literaturę górską. Doceniło to jury najważniejszej nagrody w dziedzinie literatury górskiej w Polsce. Podczas Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawady w Lądku-Zdroju Ścieżka otrzymała tytuł Książki Górskiej Roku 2019 w kategorii Wspinaczka.

„Jestem skazany na wolność, tak wolny, że wśród ludzi, którzy mnie kochają, i między tymi, którzy mnie nie lubią, pozostaję samotny. Samotny wśród swoich pragnień, marzeń, chęci, samotny na swojej wiecznej ścieżce” – pisze Zaplotnik w Ścieżce. Legenda słoweńskiego wspinania porusza bowiem w swojej książce nie tylko temat przygody, niezwykłych wyczynów i dokonań (a na przełomie lat 70. i 80. XX wieku osiągnął on mistrzostwo we wszystkich dyscyplinach, które uprawiał). Zaplotnik zmusza nas także do refleksji, dzieląc się z czytelnikiem swoistą filozofią życiową, mieszając romantyzm ze sportowym duchem.

Bo blisko 40 latach od pierwszego wydania, „Ścieżka” w końcu ukazała się w Polsce! To doskonała okazja dla każdego miłośnika gór, by poznać bliżej historię jednego z najwybitniejszych wspinaczy i książkę, która według Bernadette McDonald „wyniosła literaturę górską na nowy poziom”.

Fragment:

„Gdziekolwiek okiem sięgnąć, wszędzie tylko góry. Śmiałe skalne iglice, lodowce, potężne zbocza najwyższych szczytów świata. Stękanie lodu pode mną, śnieżne zawieje, zimne noce, zamierający szum potoku, powoli skuwanego lodem przez mróz, wiatr, który próbuje cię oderwać od ściany i zrzucić w czeluść, wymęczone twarze i gorejące oczy przyjaciół, zalodzone brody, odmrożone palce, trzask drewna w ogniskach, ciche murmurando pieśni, drobne pęknięcia w skale, które wskazują właściwą drogę, wrażenie nieważkości, drogi, ścieżki, lotniska, dzieci, dom, praca, bezsenne noce, błoto po kolana, deszcz, pijawki, strach, odwaga, solidny trening dzień po dniu, imprezowanie, szalony wyścig, powolny, cichy marsz samotnego wędrowca, sukcesy, szczęście, smutek, rozczarowanie, śmierć, harówka bez odpoczynku, leniuchowanie, ciepły dom, miłość, niebezpieczeństwo, przygody…

To wszystko moje życie. Ścieżka, która prowadzi nie gdzie indziej, tylko do kolejnej ścieżki, a ta z kolei na następne skrzyżowanie. Bez końca. Wolność w najpełniejszym tego słowa znaczeniu. Jestem skazany na wolność, tak wolny, że wśród ludzi, którzy mnie kochają, i między tymi, którzy mnie nie lubią, pozostaję samotny. Samotny wśród swoich pragnień, marzeń, chęci, samotny na swojej wiecznej ścieżce. Ta historia nie powstała w wyobraźni przy kominku; słowa wzrastały we mnie, kiedy pot zalewał mi oczy, a ja testowałem siłę swojej woli i granice ludzkich możliwości. Przetestowałem je gruntownie. Tak gruntownie, że wiem doskonale, jak bardzo się do nich zbliżyłem i że wielu innych dojdzie dalej. Na tym polega potęga życia.”